قافيه اي از رضا

ﺭﻓﯿﻖ ﺣﺴﻮﺩﯼ ﻧﮑﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ // ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﮕﯽ ﻓﻘﻂ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﯾﻪ ﻗﺒﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮﺗﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺩﺭﺩ // ﺑﯿﺎ ﺑﺒﺮﻣﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﺍﯼ ﺟﻨﺠﺎﻟﯿﻪ ﻣﻦ ﺭﻓﯿﻘﺎﻣﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﺩﻧﯿﺎﺭﻭ ﺩﯾﺪﻧﻮ ﮐﻮﺭ ﺷﺪﻥ // ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﻮ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻢ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﻨﻤﻮ ﺑﺮﻡ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻐﺾ // ﺧﻮﺩﮐﺎﺭﻣﻮ ﺩﺭﺑﯿﺎﺭﻣﻮ ﺑﺸﻢ ﺗﻮ ﻭﺍﮊﻩ ﮔﻢ ﺭﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﮐﺘﺎﺑﺎﯼ ﻗﻔﺴﻪ ﺧﺎﮐﻪ // ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﯾﻪ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺍﻭﻧﮑﻪ ﺍﺯﻡ ﺩﻭﺭﯼ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺕ // ﭘﺴﺮﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﻟﺠﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﯾﺎﺩﻣﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺳﺮﻗﺒﺮﺕ ﺑﻮﺩﻡ // ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻣﻮ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﺣﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﻮ ﺯﺭﺩ // ﭼﯿﺰﺍﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﯾﺪﯾﺪﻣﻮ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺗﻨﻬﺎ ، ﺑﺎ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻪ ﺧﻮﺩﻩ ﻣﻦ ﭘﺮﻏﻤﻦ // ﺑﺎﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯿﺎﺷﻮﻥ ﻣﺎﻝ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺘﻮ ، ﺭﭖ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﺎﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺧﻄﺮ ﺭﭖ ﭘﺸﺖ ﺭﭖ ، ﯾﻪ ﻣﻠﯿﻮﻧﻢ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻦ // ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻭﻧﻢ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﺮﺩﻣﻤﻮﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ ﻧﻤﯿﺨﻨﺪﻥ // ﺍﮔﻪ ﮐﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﺟﻠﻮﺷﻮﻥ ﺑﺴﻮﺯﻥ ﯾﻪ ﺑﯿﻨﻨﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮﻥ ﺑﮕﯿﺮﻥ ﺩﺭﺱ // ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻣﺎ ﭼﺮﺗﻪ ﺑﮕﯽ ﻣﯿﮕﻦ ﺷﻨﯿﺪﻡ )؟( ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻭ ﭘﺴﺮﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺱ*ﮎ*ﺱ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ // ﻫﻤﯿﻦ ﭼﯿﺰﺍ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﭘﺪﺭﺍﯼ ﻓﻘﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺷﻮﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻦ // ﻣﺜﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺑﻦ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺑﺨﺎﺭﯾﺸﻮﻥ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻮﻧﺪﻥ، ﻫﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺒﺮﺍﯼ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﻧﺸﺴﺘﻦ // ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﺷﻮﻥ ﺑﺎﺯﯾﻮ ﺑﺒﺮﻥ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻏﺬﺍﺷﻮﻧﻮ ﭼﺎﯾﯽ ﻭ ﯾﻪ ﻗﻨﺪﻥ // ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻥ ﻣﻌﻨﯿﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﯾﮑﻮ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﺿﺎ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﺟﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻫﺎﺵ ﻫﺴﺖ ٰ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺑﮑﻨﯿﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺭﺿﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻭﺯﻥ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ : ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ / ﮐﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﯾﻪ ﻗﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﻣﺒﺘﺪﯼ ﺍﯼ ﻫﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺗﮑﺴﺖ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻫﻢ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺸﮑﻞ ﺗﺮ ﻫﺴﺖ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ ﺭﺿﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺣﺮﻓﺎﺵ ﺗﻮ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎﺭﻩ ﺗﺎ ﺷﻌﺮ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻪ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎﻝ ﺳﺒﮏ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺜﻪ ﭘﺎﭖ ﻫﺴﺖ ﻧﻪ ﺭﭖ ! ﺭﭖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻭﺯﻥ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺵ ﺗﮑﺴﺖ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻪ . ﺑﮕﻮ ﻋﺤﺐ !